Jakintzarako, konkordiarako eta gozamenerako deialdia
Topaketa honetan galdera zentzuzkoenak planteatuko ditugu, garaikidetasunean orientatzeko, gogoetatik abiatuta eta, aldi berean, arteen ukiezintasunari, sakonen dagoeneraino murgiltzeko duen ahalmenari helduta.
Hona hemen proposamenen bristada bat: elkarrizketak, eztabaidak eta konferentziak, arte eszenikoak, performance artistikoak, erakusketak, musika garaikidea, elkarrizketak eta eztabaidak, tailerrak eta bitartekaritza jarduerak erakundeekin.
Topaketak Iruñean eta Nafarroako lurraldean. Eraikin eta espazio adierazgarrienek, harritzeko gogoz, galderari bultzada argia eta bizia ematen dioten pertsona guztiak hartzen dituzte.
Encuentros de Pamplona/Iruñeko Topaketak Nafarroako Gobernuak sustatu eta La Caixa fundazioaren eta Iruñeko Udalaren laguntzarekin Baluarte fundazioak antolatutako kultura, arte eta pentsamenduaren nazioarteko bienala da. Programaren komisarioa Ramón Andrés pentsalari eta saiakeragilea da.
2024an, Topaketen bigarren edizioa egingo da, eta programazioa urriaren 3tik 31ra bitartean garatuko da Iruñean.
Egoitza nagusia Baluarte Nafarroako Batzar Jauregia eta Auditorioa izango dute (Iruñea), nahiz eta kultura eta arte jarduerak beste zentro batzuetara eta espazio publikora ere zabalduko diren. Halaber, parte hartzaileek Nafarroan dauden bitartean bertako kolektiboekin eta herritarrekin hitz egin ahal izatea bultzatuko da.
Topaketek denboran eta lurraldean zehar elkarrizketa eta pentsamendu kritikoa sortu ahal izateko asmoz, 2024an eta 2025ean hainbat programa egingo dira Nafarroako hezkuntza, arte eta kultura arloetan.
Kartela
Encuentros de Pamplona/Iruñeko Topaketak kultura, arte eta pentsamenduaren nazioarteko bienalak edizio bakoitzeko kartela artelana izatearen alde egiten du. 2022an Frederic Amat artista bisualak egin zuen proposamena, eta 2024rako Eva Lootz izendatu da. Lootzek bere obra eta sorkuntza prozesua honela deskribatzen ditu:
«Azkenaldian, marrazki asko egin ditut, eta “pentsatzen duten marrazkiak” deitzen diedan serieak osatu ditut. Pandemian aztertu nuen gai oso konplexu bati buruzkoak dira: desagertzeko arriskuan dauden hizkuntza prehispanikoak eta Latinoamerikako jatorrizko herrien existentzia prekarioa. Ordu asko igaro nituen irakurtzen, gogoeta egiten eta kontzentratzen, eta marrazki horiek eginez, une batzuetan erlaxatu egin behar izan nuen, eta nire eskuari eta gogamenari noraezean ibiltzeko aukera eman.
Une haietan “konstelazioen” marrazkiak azaldu ziren, eta Iruñerako kartel bihurtu zena horietako bat izan zen. Aurretik ebakitako kolorezko zirkuluak dituzte, beti eskura izaten ditudanak, eta paperean horiekin jolasten nuen. Itsatsi ondoren, batzuetan errotuladore batekin lotzen nituen, eta, horrela, irudiak sortzen ziren, eta maiz irudi horiek triangeluak osatzen zituzten. Intuizio hutsez egiten nuen, baina, jakina, gero jabetu nintzen triangelua geometriaren jatorriarekin lotutako funtsezko figura bat dela, eta horrekin greziarrek proportzioak eta neurriak kalkulatzen ikasi zutela.
Triangelua arrazionalki adieraz daitezkeen erlazioak erakusten dituen oinarrizko irudia da, angeluek luzerekin nola eragiten duten ikus daitekeen irudia, eta abar. Hau da, ondo pentsatuz gero, marrazki horiek eginez sakonean arrazionaltasunaren oinarriekin lotzen nintzen. Noski, zirkuluak eta triangelua modu askotara “irakur” daitezke; nik bat proposatzen dut: hiru zirkulu handiak artea, zientzia eta pentsamendua; eta zirkulu txikia iratxoa (akaso, sormena ez da iratxo moduko bat?), batetik bestera salto egin eta artea, zientzia eta pentsamendua elkar ongarritzea eragiten duena».
«Azkenaldian, marrazki asko egin ditut, eta “pentsatzen duten marrazkiak” deitzen diedan serieak osatu ditut. Pandemian aztertu nuen gai oso konplexu bati buruzkoak dira: desagertzeko arriskuan dauden hizkuntza prehispanikoak eta Latinoamerikako jatorrizko herrien existentzia prekarioa. Ordu asko igaro nituen irakurtzen, gogoeta egiten eta kontzentratzen, eta marrazki horiek eginez, une batzuetan erlaxatu egin behar izan nuen, eta nire eskuari eta gogamenari noraezean ibiltzeko aukera eman.
Une haietan “konstelazioen” marrazkiak azaldu ziren, eta Iruñerako kartel bihurtu zena horietako bat izan zen. Aurretik ebakitako kolorezko zirkuluak dituzte, beti eskura izaten ditudanak, eta paperean horiekin jolasten nuen. Itsatsi ondoren, batzuetan errotuladore batekin lotzen nituen, eta, horrela, irudiak sortzen ziren, eta maiz irudi horiek triangeluak osatzen zituzten. Intuizio hutsez egiten nuen, baina, jakina, gero jabetu nintzen triangelua geometriaren jatorriarekin lotutako funtsezko figura bat dela, eta horrekin greziarrek proportzioak eta neurriak kalkulatzen ikasi zutela.
Triangelua arrazionalki adieraz daitezkeen erlazioak erakusten dituen oinarrizko irudia da, angeluek luzerekin nola eragiten duten ikus daitekeen irudia, eta abar. Hau da, ondo pentsatuz gero, marrazki horiek eginez sakonean arrazionaltasunaren oinarriekin lotzen nintzen. Noski, zirkuluak eta triangelua modu askotara “irakur” daitezke; nik bat proposatzen dut: hiru zirkulu handiak artea, zientzia eta pentsamendua; eta zirkulu txikia iratxoa (akaso, sormena ez da iratxo moduko bat?), batetik bestera salto egin eta artea, zientzia eta pentsamendua elkar ongarritzea eragiten duena».
